Í leit að hamingju

„Í þeirri fornu bók er hamingjan innri ró og miðast við að vera sjálfum sér nægur. Hamingjan er tengd blessun Guðs og sá sem er blessaður nýtur hamingju.“ Bārak vísar til þess að Guð gefi manninum leyfi til að halda áfram á þeirri vegferð sem hann er á og um leið að njóta ávaxta erfiðis síns og er meðal annars að finna í sköpunarsögunni í fyrstu Mósesbók, 1:22: „Guð blessaði þau og sagði, „Frjóvgist og fjölgið ykkur og fyllið vötn sjávarins og fuglum fjölgi á jörðinni.““ Í Matteusarguðspjalli er „ashrê“ notað og þar og þýtt á íslenku: „Sælir eru þeir sem ofsóttir eru fyrir réttlætis sakir því að þeirra er himnaríki.“ (Matt. 5:10). Þetta sýnir auðvitað allt aðra mynd af sælu eða hamingju en við höfum og fáir myndu telja ofsóknir líklegar til að skapa mönnum hamingju. Hugmyndafræðin helst hins vegar í hendur við þann skilning Biblíunnar á hamingju að hún sé ævinlega tengd skyldum og uppfyllingu þeirra. Þegar menn taka á sig skyldur sínar, sinna þeim vel og af trúmennsku veitist þeim blessun eða hamingja. En hvað er þá hamingja? Varla er vænlegt til árangurs að leita einhvers sem við vitum ekki hvað er í þeirri von að við þekkjum það þegar það fellur í fangið á okkur. Flestir heimspekingar hafa skilgreint hamingjuna sem djúpstæða innri vellíðan og fullvissu um að við séum einmitt þar sem við eigum að vera. Síðan tengja menn þessa líðan við ótalmargt annað, andlegt og líkamlegt heilbrigði, velmegun, þá tilfinningu að þú hafir tilgang, að líf þitt og þjáning þjóni einhverju æðra markmiði. Þeir eru einnig sammála um að hamingjan sé viðvarandi tilfinning meðan gleðin, unaðurinn og sælan séu tímabundnar og líði hjá um leið og sú upplifun sem kveikti þær sé hjá.

„Darrin M. McMahon, prófessor í sagnfræði við Flórída-háskóla í Bandaríkjunum og höfundur bókarinnar, Happiness; A History, er þess fullviss að ef við færum fókusinn frá eigin hamingju yfir á að stuðla að hamingju annarra skili það okkur sjálfum aukinni hamingju.“